سرطان بیضه

سرطان بیضه چیست؟


علائم سرطان بیضه؟ 

درمان آن چیست؟

 مقدمه ای بر سرطان بیضه :

این سرطان وقتی سلول های سرطانی در یک یا هر دو بیضه به بروز می کنند به وجود می آید. بیضه ها غده های تناسلی مردانه هستند که در پوششی به نام اسکروتوم قرار دارند. اسکروتوم،  کیسه ای از جنس پوست است که بیضه ها در آن قرار دارند و دقیقاً زیر آلت تناسلی مردانه قرار دارد.
سرطان بیضه بیشتر در مردان جوان شایع است؛ ولی خوشبختانه یکی از درمان پذیرترین سرطان هاست. بیشتر از 95% از کسانی که با تشخیص سرطان بیضه مراجعه میکنند ، از این بیماری جان سالم به در می برند.

  انواع سرطان بیضه :

حدود 95% از سرطان های بیضه از نوعی سلول در بیضه که به آن ژرم سل(Germ Cell)  می گویند نشأت می گیرند . به همین دلیل به آن تومورهای ژرم سل می گویند.

  انواع تومور های ژرم سل : سمینوما / غیر سمینوما

تومورهای ژرم سل شامل دو دستۀ بزرگ هستند :
 سمینوما(Seminoma)  و غیر سمینوما(Nonseminomatous germ cell tumors –NSGCTs) .  نزدیک به یک سوم تومورهای ژرم سل، سمینوما هستند، بقیه از نوعِ غیر سمینوما(NSGCT)  هستند. سمینوما و NSGCTs ، هر دو در مردان بین 15سال و 35 سال بروز می کنند؛ البته سمینوما در مردان مسن تر هم به وجود می آید.

  علائم سرطان بیضه :

در بیشتر مردان اولین علامت سرطان بیضه وجود تورم یا توده ای بدون درد در اسکروتوم است. گروهی از مردان احساس درد مبهم یا سنگینی در زیر شکم یا دور مقعد یا اسکروتوم دارند. در 10% مردان ، درد اولین علامت سرطان بیضه است.

  تشخیص سرطان بیضه :

اگر کسی در ناحیه بیضه یک توده کشف کرد حتماً باید به پزشک مراجعه کند.
اگر فرد مشکوک به سرطان بیضه است  باید آزمایش هایی انجام دهد. برای بعضی از انواع آزمایش ها ، تنها راه تشخیص برداشت بیضه است.

  سونوگرافی بیضه :

 در سونوگرافی بیضه از امواج صوتی برای تشخیص اندازه و خصوصیات بیضه و توده ، تشخیص این که توده بیرون بیضه هست یا داخل  آن و این که  آیا داخل آن مایع است یا تودۀ توپر ، استفاده می شود. سرطان بیضه توده ایی است  توپر که داخل بیضه به وجود می آید. معمولاً سونوگرافی می تواند به خوبی به تشخیص سرطان بیضه کمک کند.

ارکیکتومی (Orchiectomy) : 

تنها راه تشخیص قطعی سرطان بیضه، برداشتن بیضه است. به این روش، برداشت کامل بیضه از طریق کشالۀ ران (Radical inguinal orchiectomy)  می گویند.

آزمایش خون : 

می توان ترکیباتی  که توسط سرطان بیضه تولید می شوند (تومور مارکر – نشانگر تومور)، را در خون اندازه گیری کرد. سه نشانگر اصلی عبارتند از :
·  آلفا فیتوپروتئین (Alpha fetoprotein /AFP) 
·  بتا هیومن کوریونیک گونادوتروپین (Beta Human chorionic gonadotropin / Beta-hCG)
·  لاکتات دهیدروژناز  (Lactate dehydrogenase / LDH)
وجود مقدار زیادی از این نشانگرهای تومور در خون،دلالت بر وجود سرطان بیضه دارد، و می تواند به تشخیص نوع سرطان بیضۀ موجود کمک کند. همچنین از این آزمایش هنگام و بعد از درمان هم استفاده می شود تا پاسخ بیمار به درمان، بررسی شود.

سی تی اسکن :

 اکثر افرادی که مشکوک به سرطان بیضه هستند یک سی تی اسکن (CT Scan) از شکم و لگن هم انجام می دهند.معمولاً همراه با این کار یک عکس ساده یا سی تی اسکن از قفسه سینه هم انجام می شود.
این تست ها به منظور تشخیص این که آیا سرطان به ناحیه ای خارج از بیضه ها گسترش یافته است (متاستاز داشته است) یا خیر. شایع ترین نواحی متاستاز در سرطان بیضه عبارتند از : غدد لنفاوی خلف صفاق در ناحیه شکم  ، ریه، کبد، استخوان و مغز . 

  مرحله بندی سرطان بیضه:

از روش مرحله بندی برای تشخیص این که آیا سرطان به خارج از بیضه ها گسترش دارد(متاستاز) استفاده می شود.
·  مرحلۀ I : سرطان بیضه محدود به بیضه ها است.
·  مرحلۀ II : سرطان بیضه به غده های لنفاوی رتروپریتوئن (در شکم) گسترش پیدا کرده است (متاستاز داده است ).
·  مرحلۀ III : سرطان بیضه به سایر ارگان های بدن تهاجم کرده است.
از آزمایش خون و روش های تصویر برداری (مثل سی تی اسکن) برای مرحله بندی استفاده می شود.


طبقه بندی پیش آگهی بیماری (پیش بینی روند بیماری/ شانس بقا و بهبود):

 افراد مبتلا به هر یک از مرحله های I،II و III سرطان بیضه ،بر اساس مرحله و نوعِ تومور، در گروه های پیش آگهی مختلفِ خوب، متوسط و ضعیف طبقه بندی می شوند. مردانی که در مرحلۀ I هستند، پیش آگهی بسیار خوبی دارند و در این سیستم طبقه بندی قرار نمی گیرند.
بعد از برداشت بیضه از طریق کشاله ران (Radical inguinal orchiectomy) ، درمان بیضه بر اساس نوع تومور )سمینوما یا غیر سمینوما (NSGST)(، مرحلۀ بیماری و پیش آگهی انجام می شود.
تمام مردانی که مبتلا به سمینوما هستند در گروه پیش آگهی خوب یا متوسط طبقه بتدی می شوند. کسانی که NSGCT دارند را می توان بنا بر مرحلۀ بیماریشان در هرگروه پیش آگهی خوب، متوسط و ضعیف قرار داد.
·  پیش آگهی خوب : در مردان مبتلا به سمینوما اگر تومور به سایر ارگان ها غیر از ریه ها متاستاز نداده باشد و اگر میزان AFP در خون نرمال باشد، پیش آگهی خوب است. در بیماران مبتلا بهNSGCT ، اگر تومور فقط در بیضه ها ، یا در خلف صفاق در شکم باشد ، به سایر ارگان ها غیر از ریه متاستاز نداده باشد و نشانگرهای تومور در خون کمی بالا رفته باشد ، پیش آگهی بیماری خوب است.
·  پیش آگهی متوسط : در بیمارانی که سمینوما دارند اگر تومور به ارگان های دیگر غیر از ریه ها متاستاز داده باشد و میزان AFP خونشان نرمال است ، پیش آگهی متوسط است. 
در بیماران مبتلا به NSGST وقتی پیش آگهی متوسط است که تومور فقط در یکی از بیضه ها یا ناحیۀ خارج یا خلف صفاق در شکم باشد ، اگر تومور به ارگانی غیر از ریه ها متاستاز نداده باشد و اگر نشانگرهای تومور به صورت چشمگیری افزایش نیافته باشد.
·  پیش آگهی ضعیف : افرادی که مبتلا به NSGCT هستند زمانی در گروه پیش آگهی ضعیف قرار می گیرند که توموروسط قفسۀ سینه بین ریه ها (مدیاستن) بروز کرده باشد ، به سایر ارگان ها غیر از ریه گسترش داده باشد یا یکی از نشانگرهای تومور به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کرده باشد.
حدود نیمی از بیمارانی که پیش آگهی بدی دارند با استفاده از درمان های سخت معالجه می شوند.
  
درمان سرطان بیضه :

درمان در هر دو نوع سمینوما و NSGCT ، جراحی و برداشت بیضۀ مبتلا می باشد؛ به این جراحی برداشت بیضه از کشالۀ ران (Radical inguinal orchiectomy) می گویند.
نیاز به درمان های بعدی به نوع سرطان ، مرحلۀ آن و پیش آگهی بستگی دارد.برای افزایش شانس درمان سرطان، معمولاً از شیمی درمانی و رادیوتراپی همراه با جراحی استفاده می کنند.
  
 برداشت بیضه از کشالۀ ران (Radical inguinal orchiectomy):

این عمل برای تشخیص لازم است و اولین قدم درمانی محسوب می شود. در طول جراحی، کل بیضه برداشته می شود تا از خطر پخش تومور داخل اسکروتوم جلوگیری شود.بعد از آن بافت بیضه زیر میکروسکوپ بررسی می شود.
  
شیمی درمانی: 

شیمی درمانی چیست ؟ شیمی درمانی به استفاده از داروهایی  گفته می شود که رشد سلول های سرطانی را متوقف یا کند می کنند. شیمی درمانی با تأثیر روی توانایی سلول هایی که رشد بالایی دارند (مثل سلول های سرطانی) مانع از تقسیم یا تولید آن ها می شود. چون بیشتر سلول های یک فرد بالغ رشد سریعی ندارند تحت تأثیر این درمان قرار نمی گیرند. هر چند سلول های مغز استخوان (جایی که سلول های خونی تولید می شود)، فولیکول مو و پوشش دستکاه گوارشی در حال رشد هستند. عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی به اثرات این داروها روی بافت های سالم بر می گردد.
بیشتر داروها به صورت درون وریدی داده می شوند .  این داروها معمولاً روزانه مصرف نمی شوند، بلکه متناوباً به صورت دوره ای تجویز می شوند. یک دوره شیمی درمانی به زمانی که دارو داده می شود و زمانی که طول می کشد تا بدن بهبود پیدا کند گفته می شود. به عنوان مثال در یک رژیم معمول شیمی درمانی، یک ساعت برای تزریق درون وریدی چند داروی شیمی درمانی طول می کشد و این دارو هر سه هفته یکبار به بیمار تزریق می شود، این سه هفته یک دورۀ درمانی است. اگر این رژیم به مدت سه ماه تکرارشود، 4 دورۀ شیمی درمانی به بیمار داده شده است.
  شیمی درمانی تکمیلی( ادجونت ) : اصطلاح درمان تکمیلی  یا ادجونت به درمان ضد سرطانی که بعد از جراحی به منظور از بین بردن باقی مانده های سلول های تومورال در بدن (میکرومتاستازها) انجام می شود ، گفته می شود. درمان تکمیلی شانس عود سرطان را کاهش و شانس بقا بیمار را افزایش می دهد. درنتیجه درمان تکمیلی نقش مهمی را در طول درمان ایفا می کند.
  شیمی درمانی در سرطان بیضه :  شیمی درمانی گاهی به افرادی که سرطانشان در مراحل پایین است داده می شود. مردانی که در مراحل بالای سرطان قرار دارند و کسانی که بعد از رادیوتراپی(پرتودرمانی) عود مجدد بیماری را داشته اند، معمولاً تحت  دو دوره شیمی درمانی قرار می گیرند.

  جراحی و برداشت غده های لنفاوی :

 شایعترین ناحیه گسترش سرطان بیضه غده های لنفاوی خلف  صفاق در ناحیه شکم (که به آنها گره های لنفاوی رتروپریتوئن می گویند) می باشد. گاهی برای بیمار، جراحی و برداشتن این غدد لنفاوی توصیه می شود (به این جراحی، تشریح گره های لنفاوی رتروپریتوئن/Retroperitoneal lymph node dissection (RPLND) می گویند) . 
جایگزین هایی هم برای RPLND وجود دارد ؛ مثل:
 معاینه های فیزیکی و انجام سی تی اسکن در فواصل معین (مراقبت های هوشیارانه و گوش به زنگ) ، دورۀ درمانی کوتاه شیمی درمانی، یا در مورد مبتلایان سمینوما رادیوتراپی با دز پایین.
گاهی برای مردانی که در مرحلۀ II یا III سرطان بیضه هستند اصلاً RPLND انجام نمی شود یا وقتی انجام می شود که بعد از شیمی درمانی هنوز باقیمانده سرطان وجود داشته باشد.
انجام  RPLNDبه دانش و تخصص بالا نیاز دارد، و کسی که باید تحت این عمل قرار بگیرد باید به پزشکی مراجعه کند که در این کارمهارت و تجربه کافی داشته باشد. خطر این کار به وسعت جراحی مورد نیاز برای برداشت غدد لنفاوی و این که بیمار قبلاً شیمی درمانی گرفته است یا خیر بستگی دارد.

  رادیوتراپی (پرتودرمانی) :

رادیوتراپی، به تابشِ پرتوهای پر انرژی ایکس به تومور به منظورِ کاهش یا متوقف ساختن رشد آن گفته می شود. قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس به سلول ها آسیب می زند. برخلاف سلول های سالم، سلول های تومورال نمی توانند آسیب ناشی از اشعه بودن  را ترمیم نمایند ، خصوصاً وقتی این درمان به مدت چندین روز انجام شود. این درمان باعث می شود تا سلول های تومورال دیگر رشد نکنند و سرانجام از بین بروند.
رادیوتراپی برای سرطان بیضه به صورت  استفاده از پرتودرمانی خارجی است، به این صورت که، پرتو، توسط دستگاهی که فرد در  زیر یا در مقابل آن قرار دارد تولید می شود. مسیر این پرتوها مستقیماً به سمت غدد لنفاوی است نه اسکروتوم و بیضه.
این درمان مدت کوتاهی طول می کشد (چند ثانیه تا چند دقیقه)؛ و 5 روز در هفته وحدودا" 6-5 هفته انجام می شود.
پرتودرمانی معمولاً بعد از ارکیکتومی در مردان مبتلا به سمینوما به منظور کاهش خطر عود انجام می شود. همچنین می توان از این درمان برای افرادی که دچار سمینوما در مرحلۀ II هستند ولی تومورشان حجیم نیست استفاده کرد. هرچند که رادیوتراپی عوارض خاص خود را دارد و به همین جهت لازم است پزشک قبل از درمان آنها را با بیمار در میان بگذارد. 

   مراقبت و نظارت (Surveillance) :

گاهی، کسانی که در مرحلۀ I سرطان بیضه هستند به درمان دیگری غیر از ارکیکتومی احتیاج ندارند. ولی این افراد باید مرتباً تحت پیگیری باشند، تا در صورت مشاهده علائم عود پزشک فوراً متوجه شود. این روش، پیگیری دقیق (Surveillance) نام دارد.
نظارت فقط برای کسانی مناسب است که می خواهند مداوم و در مدت طولانی تحت پیگیری و مراقبت باشند.گاهی برای افرادی که نمی خواهند این روش نظارت را داشته باشند درمان های دیگری مثل رادیوتراپی یا شیمی درمانی تجویز می شود.

  توصیه های درمانی در سرطان بیضه :

سمینوما : به طور کلی، سمینوما به آرامی رشد می کنند و سریعاً به سایر نواحی بدن گسترش پیدا نمی کنند. جراحی (برداشتن بیضه از راه کشاله /Radical inguinal orchiectomy) برای تمام مردان مبتلا به مراحل اولیه سمینوما توصیه می شود. بعد از این جراحی سه گزینۀ درمانی وجود دارد که همۀ آنها میزان بهبودی بسیار عالی دارند (98%). گزینه های درمانی شامل پیگیری ، پرتودرمانی و شیمی درمانی است.
بندرت غدد لنفاوی خلف صفاق ( رتروپریتوئن ) را بعد از شیمی درمانی بر می دارند، ولی این کار معمولاً از اول انجام نمی شود. یک دورۀ کوتاه شیمی درمانی یا رادیوتراپی برای بیمارانی که کاندید نظارت نیستند انجام می شود. 
تمام درمان ها برای همۀ بیماران مناسب نیستند، پزشک شما با بررسی تمام جوانب بهترین و مناسب ترین درمان را برای شما تعیین می کند.

غیر سمینوما (NSGCT) : جراحی (برداشتن بیضه از راه کشاله /Radical inguinal orchiectomy) برای تمام مردان مبتلا به  NSGCTتوصیه می شود.NSGCT به اندازۀ سمینوماها به پرتودرمانی حساس نیستند. همچنین غیر سمینوماها بیشتر احتمال گسترش به سایر نقاط بدن مثل کبد، ریه و مغز از راه گردش خون را دارند.
معمولاً درمان کمکی( ادجونت )  شامل شیمی درمانی است  و حدود دو دوره با استفاده از داروی سیسپلاتین (cisplatin) صورت می کیرد . کسانی که بعد از شیمی درمان هنوز توده باقیمانده در خلف صفاق یا سایر نقاط بدن دارند باید  تحت جراحی قرار گیرند . کسانی که به این نوع جراحی نیاز دارند بهتر است در مراکزی تحت درمان قرار بگیرند که تعداد زیادی مردان مبتلا به سرطان بیضه را درمان کرده اند.

  عوارض جانبی درمان سرطان بیضه :

عوارض درمان سرطان بیضه به نوع درمانی که انجام می گیرد و شدت بیماری بستگی دارد.
 
  مشکلات باروری :

سرطان بیضه معمولاً در مردان جوانی که هنوز فرزندی ندارند یا باز هم می خواهند فرزند داشته باشند به وجود می آید. درمان به صورت جراحی، شیمی درمانی یا رادیوتراپی می تواند تولید سلول های جنسی (اسپرم) را کاهش داده یا متوقف نموده و در نتیجه فرد عقیم گردد. به دلایلی که هنوز به درستی شناخته شده نیست، بیشتر از 50% از مردانی که مبتلا به سرطان بیضه هستند، حتی قبل از درمان هم میزان اسپرمشان پایین است.
به همین دلیل، کسانی که می خواهند تحت درمان برای سرطان بیضه قرار بگیرند، باید اسپرم خود را ذخیره کنند تا بتوانند در آینده از آن استفاده کنند.   این سیر ذخیره سازی،انجماد مایع منی (Semen cryopreservation) نامیده می شود. در این کار فرد باید مقدار زیادی از مایع منی خود را به مرکز مورد نظر بدهد. در بهترین حالت این نمونه از مایع باید در مطب پزشک  گرفته شود؛ اگر این کار امکان پذیر نیست فرد می تواند این کار را در خانه انجام دهد و مایع منی را در ظرف استریل آزمایشگاه یا کاندوم بدون مواد شیمیایی جمع کند.
اگر امکان پذیر باشد بهتر است که این کار قبل از جراحی و برداشت بیضه و قبل از شیمی درمانی یا رادیوتراپی انجام شود، در این صورت بیشترین و سالم ترین میزان اسپرم جمع آوری می شود.
حتی بیمارانی که میزان اسپرم پایینی دارند (قبل از درمان سرطان) باید تشویق شوند تا اسپرمشان را ذخیره کنند.  تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم(Intracytoplasmic sperm injection/ICSI) روشی برای درمان عقیمی است که به میزان کمی اسپرم احتیاج دارد.
مردانی که نمی توانند قبل از درمان اسپرم ذخیره کنند، بسته به نوع ومیزان درمانی که دریافت کرده اند ، شاید بتوانند همچنان پدر شوند.

  عوارض شیمی درمانی : 

بعضی از عوارضی که بیمار دچارش می شود در نتیجۀ شیمی درمانی است. این عوارض می توانند به دو دستۀ حاد و بلند مدت تقسیم شوند.
-  عوارض کوتاه مدت : افرادی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند معمولاً دچار عوارضی مثل خستگی، ریزش مو، حالت تهوع و استفراغ شوند. می توان با استفاده از داروهای تزریقی یا درون وریدی از بروز حالت تهوع جلوگیری کرد. موها هم بعد از اتمام درمان دوباره رشد می کنند. شمار سلول های خون هم در اولین هفته های شیمی درمانی پایین می آیند ، که احتمال ایجاد عفونت افزایش می یابد. این اتفاق معمولاً به تغییر زمان یا دوز درمان منجر نمی شود.
-  عوارض بلند مدت : شیمی درمانی می تواند باعث عوارض جدی در بعضی از ارگان های بدن شوند؛ خصوصاً اگر همراه با داروی دیگر باشد یا چند دوره داده شود. شدت و نوع این مشکلات به دوز و دارویی که طی شیمی درمانی استفاده شده است ، بستگی دارد. شایع ترین عوارض عبارتند از:
·  آسیب به کلیه
·  آسیب به اعصاب و در نتیجه درد در دست ها یا پاها یا کاهش شنوایی
·  آسیب به عروق خونیِ قلب ، افزایش احتمال بیماری قلبی عروقی. معمولاً این اتفاق بعد از گذر چند سال از اتمام درمان اتفاق می افتد.
·  آسیب ریوی
یک عارضۀ جدی دیگر در درمان سرطان بیضه بروز سرطان ثانویه است. این گسترش و متاستاز سرطان بیضه نیست بلکه یک سرطان جدید در جایی جدید مثل خون(لوکمی)، ریه، رودۀ بزرگ، پانکراس، مثانه، معده یا سایر ارگان ها است.

  برداشت غدد لنفاوی رتروپریتوئن(RPLND): 

شایع ترین عارضۀ RPLND  کاهش یا نبود مایع منی هنگام انزال است. پیشرفت های جدید در زمینۀ حفظ عصب در RPLND احتمال بروز این اتفاق را کم کرده است. برای مردانی که دچار این مشکل شده اند درمان عقیمی امکان پذیر است.

  عوارض جانبی پرتودرمانی : 

یکی از عوارض شایع رادیوتراپی، خستگی است ولی این خستگی در حدی نیست که فرد را ناتوان کند. تأثیر روی دستگاه گوارشی مثل حالت تهوع، استفراغ، افزایش تکرر مدفوع و تخلیۀ سریع معده هم ممکن است اتفاق بیفتد ولی شایع نیست. داروهای ضد تهوع برای کنترل تهوع و استفراغ استفاده می شوند. سرکوب مغز استخوان (که منجر به کم خونی می شود) هم می تواند اتفاق بیفتد. تغییر رنگ پوست ناحیۀ درمان هم چند هفته بعد از پرتودهی اتفاق می افتد.

  پیگیری بیمار بعد از درمان سرطان بیضه :

عود تومورهای ژرم سل بیضه معمولاً تا دو سال یا بیشتر بعد از اتمام درمان اتفاق می افتد. به همین دلیل تمام بیمارانی که درمان سرطان بیضه شان با موفقیت به پایان رسیده است باید با انجام آزمایش خون، عکس ساده و سی تی اسکن یا سایر روش های تصویر برداری، برای وجود یا عدم عود سرطان تحت مراقبت قرار بگیرند.این کار معمولاً در سال های اول بعد از درمان شایع تر است.
 
آزمایش خون مانند نشانگرهای تومور مثل Beta-hCG و  AFPدر بررسی اولین علائم عود استفاده می شود. اولین علامت عود بیماری در 50-30% از بیمارانی که با عود مراجعه می کنند افزایش میزان نشانگرهای تومور در خون است. کسی که تغییری در میزان نشانگر تومورش وجود ندارد،  باید یک سی تی اسکن هم علاوه بر آزمایش خون انجام دهد.
  پیگیری مرحلۀ I : بهترین برنامه برای مراقبت های بعد از درمان همچنان در حال بحث است. بیشتر متخصصان برای این کار، انجام سی تی اسکن و آزمایش خون را هر چند ماه یکبار برای چند سال اول بعد از درمان و سپس به دوبار در سال و بعد از آن یکبار در هر سال توصیه می کنند.
  بعد از RPLND : برای مردانی که در مراحل اولیه بیماری تحت این عمل جراحی قرار گرفته اند، بیشتر پزشکان پیشنهاد می کنند که به فاصلۀ چند ماه یکبار سی تی اسکن انجام دهند و آزمایش خون بدهند، بعد از آن سالی یکبار این آزمایش ها را تکرار کنند. سی تی اسکن شکم و لگن به خاطر احتمال بیشتر عود در ناحیۀ رتروپریتوئن ، بیشتر انجام می شود.
  
پیگیری در بیمارانی که سرطانشان پیشرفته بوده است :

پیگیری در این افراد مشابه افرادی است که سرطانشان در مرحلۀ اول بوده است. پیگیری تا زمانی که فرد کاملاً به شیمی درمانی پاسخ نداده است انجام نمی شود. مراقبت های بیشتر برای افرادی است که به خاطر پیشرفتگی بیماریشان بعد از شیمی درمانی، غدد لنفاوی رتروپریتوئنشان را برداشته اند (تحت جراحی RPLND بوده اند).
  
پیش آگهی سرطان بیضه :

شانس علاج افرادی که در مرحلۀ اول بیماری و با پیش آگهی خوب هستند و درمانشان به خوبی انجام شده است، بسیار عالی است. حتی کسانی که پیش آگهی بیماریشان متوسط یا ضعیف است هم به خوبی به درمان پاسخ می دهند ولی به درمان های سخت تری نیاز دارند. حدود نیمی از افرادی که پیش آگهی ضعیفی دارند هم به خوبی معالجه می شوند.





DIAKOU دیاکو