بیوگرافی سیاوش قمیشی

زندگینامه (بیوگرافی) سیاوش قمیشی  _ خواننده

در ادامه مطلب . . .

سیاوش قمیشی متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۴- (Saturday, June 09, 1945) در دزفول خوزستان به شماره شناسنامه 173 آهنگساز و خواننده سرشناس ایرانی مقیم لس آنجلس است. سیاوش قمیشی تاکنون ۱۸ آلبوم موسیقی منتشر کرده‌است. او به عنوان پدر سبک موسیقی ترنس در ایران شناخته می‌شود. تنها فرزند او علیرضا قمیشی خواننده ی مجاز مقیم ایران هست.

سیاوش قمیشی کوچکترین فرزند خانواده ی خویش است و دو برادر به نام‌ های سیروس و سیامک و یک خواهر به نام سیمین دارد. او در سن ۹ ماهگی به همراه خانواده از دزفول به تهران مهاجرت کرد. سیاوش ۶ سال داشت که یکی از برادرانش آکاردئون می‌آموخت و مادرش پیانو را زیر نظر یک معلم روس به نام اُلگا می آموخت. او از شنیدن صدای نواختن آنها لذت بسیاری میبرد و در عین کودکی و با اینکه پایش به پدال‌ های پیانو نمی رسید به پشت ساز مادرش (پیانو) می نشست و با پدال‌ های آن بازی می‌ کرد. همین بازی‌ ها به همراه صداهائی که از این ساز خارج می‌ شد به او احساس خوبی می‌داد و همان‌ جا بود که سیاوش به موسیقی علاقه‌ ای ویژه پیدا کرد. خانواده ی سیاوش قمیشی که علاقه ی او را به موسیقی درک کرده بودند خانمی را برای تعلیم به وی استخدام کردند و او چهار سال زیر نظر این معلم به آموختن زیر و بم موسیقی پرداخت.

سیاوش 11 سال داشت که هر روز از مسیر مدرسه تا خانه هر روز از جلوی یک مغازه ی کفش فروشی رد می‌شد که در ویترینش یک گیتار برای تزئین دکور آویزان کرده بودند. آن گیتار توجه او را به خود تا جایی جلب کرد که یک روز او با پدرش راجع به خرید آن گیتار صحبت کرد اما پدر با این موضوع مخالفت کرد. چندی بعد به مناسبت روز تولد سیاوش، پدر از سر تصمیم خود بازگشت و همان گیتار را برای سیاوش خرید. او مدتی با همان گیتار ناکوک بصورت آماتور می‌نواخت تا اینکه روزی در یک کاباره که ویگن می‌خواند شرکت کرد. زمانی که ویگن آنتراکتی در میان اجرای خود داده بود، سیاوش فرصت را غنیمت شمرد و نزد او رفت و نحوه کوک گیتار را از او پرسید. ویگن او را به پشت صحنه برد و کوک گیتار را به‌ او یاد داد. بعد از آن روز سیاوش مدت‌ ها آهنگ‌ های ویگن را گوش می‌کرد، می‌خواند و می‌نواخت.

کلاس هفتم و هشتم را در تهران و در مدرسه ی البرز به درس خواندن مشغول شد و در همان دوران با کوروش یغمائی صمیمیت فراوانی پیدا کرد . این دو در خلوت دوستانه ی شان به خواندن و نواختن می پرداختند و بعد ها نیز همکاری بیشتری با هم پیدا کردند . سیاوش قمیشی در سن 12 سالگی به آن مرحله رسیده بود که می توانست هنر موسیقی اش را در مقابل عموم به نمایش بگذارد . به همین جهت به همراه بندی اجرای موسیقی را شروع کرد . بعد از یک سال چنان پیشرفت خوبی حاصل کرد که از سیزده سالگی در مُتل قو با ارکستری که مخصوص به خودش بود آهنگ های خواننده های معروف آن زمان ( مانند بیتلز و ... ) را می خواند و از این طریق کسب در آمد می نمود.

سیاوش ۱۳ ساله بود که خواننده‌ای به نام ضیا به سیاوش پیشنهاد داد تا به عنوان نوازنده گیتار با او که او هم گیتار می‌ زد، همکاری کند. این بار هم پدر با سیاوش مخالفت کرد. بعدها سیاوش از ضیا شعری گرفت و آهنگی را به صورت زمزمه روی آن آهنگی گذاشت و ضیا هم از آن استقبال کرد. سپس ضیا آن را در رادیو اجرا کرد و آهنگ معروف شد. بنابراین سیاوش اولین آهنگ خود را با نام «ای قایقران» برای ضیاء خواننده ی معروف آن سال‌ ها ساخت.

زمانی که سیاوش در ایران به موسیقی می پرداخت ، برادر و خواهرش در انگلستان به تحصیل مشغول بودند . داستان از این قرار است که وقتی برادرش در فصل تابستان برای دیدار خانواده به تهران آمد به سیاوش قمیشی پیشنهاد داد که همراه او به انگلستان برود و هنرش را در آنجا دنبال نماید. سیاوش نیز پیشنهاد وی را پذیرفت. این چنین شد که سیاوش قمیشی در سال ۱۳۳۷ (1959) در حالی که هنوز به سن چهارده سالگی نرسیده بود با خوشحالی و شادمانی به نزد برادر و خواهرش در لندن رفت و در انگلستان سکنی گزید. به مدت یک سال در کنار برادرش زندگی کرد اما طرز فکر آنها زیاد با هم متناسب نبود. سیاوش زیاد به کلاب می رفت و موزیک گوش می داد و این نوع زندگی مورد تائید برادر و خواهرش نبود. به علت همین عدم تفاهم بعد از مدتی از برادرش جدا شد و شخصا به زندگی پرداخت. زمانی که سیاوش هفده یا هجده ساله بود شب‌ها در کلاب‌ها (باشگاه‌های شبانه) با خوانندگی و نوازندگی در گروه‌های مختلف، خرج زندگی و تحصیل خود را در می‌آورد. آن زمان موسیقی پاپ در لندن جاری بود و هنوز موسیقی راک به آن صورت شکل نگرفته بود.

او چندین سال در انگلستان به عنوان گیتاریست و خواننده (به زبان انگلیسی) در بندهای Avengers و Insects و دیگر بندها به فعالیت پرداخت. فضای آن سال‌ های لندن مصادف بود با اوج فعالیت‌های گروه‌ های معروف موسیقی آن زمان یعنی گروه‌ های رولینگ استونز، بیتلز و پینک فلوید. فضای هنر موسیقی آن سال‌ های لندن که با فعالیت‌ های گروه‌ های معروف موسیقی به نوعی مهد آن روزهای موسیقی دنیا شده بود بسیار بر سبک هنر موسیقی سیاوش قمیشی تأثیر گذاشت و خود او همواره حضوش در لندن آن سال‌ ها را یک توفیق بزرگ برای خود می‌داند. او سرانجام موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد موسیقی در رشته آهنگسازی از دانشگاه Royal Society of Arts واقع در لندن شد.

او با با اعضاء گروه هایی که کنسرت اجرا می کردند دوست بود و همین دوستی باعث شد که بعد از مدتی فعالیت خود را با یکی از همین گروه ها آغاز کند . داستان از این قرار بود که سیاوش ساز می نواخت و اعضا ارکستری که با او دست بودند از این موضوع اطلاع داشتند و وقتی گیتاریست یکی از همین ارکستر ها مریض شد و مدت ها بود که کسی را به عنوان جانشین وی پیدا نمی کردند از سیاوش قمیشی درخواست نمودند تا جایگزین وی شود و این چنین رسما پیشنهاد همکاری به او دادند. این همکاری بسیار خوب شروع شد و پایه گذاری مناسبی بود. سیاوش همکاری خود را به مدت سه سال با این ارکستر Insects ادامه داد و بعد از آن به مدت چهار سـال با گروهی به نام Wingers به ادامه ی فعالیت پرداخت و سرانجام خودش ارکستر مخصوص خودش را پایه گذاشت. ارکستری که جز خودش باقی نوازنده های آن غیر ایرانی بودند. وظیفه ی سیاوش قمیشی در این بند خوانندگی بود و در عین حال به نواختن گیتار هم می پرداخت. بعد از مدتی کیبوردیستشان به دلایلی ارکستر را ترک کرد و سیاوش از آن موقع مسئولیت نواختن کیبورد را نیز پذیرفت و جای خالی کیبوردیستِ رفته را پُر کرد. زندگی سیاوش به همین شکل می گذشت.

سیاوش در ۲۵ سالگی در سال ۱۳۴۹(1970) به ایران بازگشت. در ایران، او همچون سال‌ های گذشته ی اقامتش در لندن، در گروه‌های مختلفی از جمله The Rebels و Black Cats فعالیت کرد. در این میان چندین بار به لندن رفت و برگشت. در همین حین همکاری بیشتری نیز با کوروش یغمائی پیدا کرد. بعد از ورود به ایران بندی به نام Stars تشکیل داد و در آن گروه به بازخوانی آهنگ های خارجی پرداخت. بعد ها در کنار شهرام شب پره ، کامبیز معینی و همایون جلالی ، در گروهی به نام The Rebels (شورشیان) به همکاری پرداخت. در این گروه او به عنوان کیبوردیست و خواننده آهنگ‌ های با ریتم کند، شهرام شبپره به عنوان جازیست و خواننده آهنگ‌ های با ریتم تند، همایون جمالی به عنوان بیسیست و کامبیز معینی به عنوان گیتاریست فعالیت می‌کردند.

سیاوش قمیشی در تمام این سال‌ها در گروه‌ های مختلف نوازندگی می‌کرد و خوانندگیش تنها به زبان انگلیسی محدود می‌شد. در این سال‌ها گاهی بر روی ترانه‌ های فارسی که به دستش می‌ رسید آهنگ می‌ساخت و در خانه، پیش خودش ساز می‌ زد و آنها را می‌خواند و برخی از آن اجرا های خصوصی خود را با ضبط صوتی که در اختیار داشت ضبط می‌کرد. امروزه برخی از این آهنگ‌ها با کیفیتی پایین در قالب یک آلبوم غیررسمی به نام "عروسک شب" گردآوری شده‌اند.

سیاوش در سال ۱۳۵۳ (1974) آلبوم فرنگیس را که بیشتر تنظیم‌های آن را ناصر چشم آذر انجام داده بود، منتشر کرد. در این آلبوم آهنگی وجود داشت به نام فرنگیس که به سرعت در میان مردم محبوب شد و برای اولین بار نام سیاوش قمیشی بر سر زبان‌ها افتاد.

در آن دوران کمپانی خاصی برای پخش این آلبوم وجود نداشت به همین علت این آلبوم توسط مردم کپی و دست به دست می شد . اما بعد ها توسط چهار کمپانی : « آرت کو » ،  « آواز » ، « ترانه » و « پارس ویدئو » منتشر شد که با فروش بسیار خوبی نیز روبرو گردید. سیاوش قمیشی تاکید می کند که ارائه ی آلبوم « فرنگیس » تنها برای سرگرم شدن بوده و او قصد نداشته است تا با این آلبوم تبدیل به یک خواننده شود اما وقتی که در سال ۱۳۷۱ (1992) « مسعود فردمنش » به او پیشنهاد داد که کاری مشترک ارائه دهند و چندین شعر (که بارز ترین آنها به گفته ی سیاوش پرنده های قفسی بود) در اختیار سیاوش قرار داد، انتشار آلبوم جدید را قبول کرد. به این ترتیب سیاوش قمیشی از سن ۴۷ سالگی رسماً خوانندگی را آغار نمود و آلبوم «حکایت» را منتشر ساخت که مورد توجه بسیار زیادی قرار گرفت.

سیاوش قمیشی سرانجام در سال ۱۳۵۷ (1978) و پس از انقلاب به همراه تعداد زیادی از هنرمندان ایران را ترک کرد. او ابتدا به انگلستان رفت و بعد از چند ماه، در سال ۱۳۵۸ (1979) به شهر لس آنجلس آمریکا رفت و تاکنون در این شهر اقامت دارد. او ایران را ترک کرد چرا که او موسیقی‌دان بود و همان‌طور که خود می‌گوید به غیر از موسیقی کار دیگری بلد نبود و رژیم بعدی را مخالف با موسیقی می‌دیده است.
سال‌های اول زندگی در لس آنجلس برای سیاوش و دیگر خوانندگان و هنرمندان ایرانی بسیار سخت و دشوار گذشت. سیاوش در همان اولین ماه‌های ورود به آمریکا، در شهر یونیورسال سیتی، کالیفرنیا شب‌ها به کلاب‌ها می‌رفت و موسیقی آن‌ها را تماشا می‌کرد. در همین کلاب‌ها با گروهی آشنا شد که به دنبال یک نوازندهٔ کیبورد و خواننده بودند. سیاوش حدود یک سال با آن‌ها که ۴ نفر آمریکایی بودند همکاری کرد. در همان ماه‌های اول ورودش به آمریکا بود که با کمک دوستش آلبوم خواب بارون را منتشر کرد. بعد از آن، به مدت چندین سال نخواند و فقط به کار آهنگسازی برای خوانندگان روی آورد و سرانجام در سال ۱۳۵۹ (1980) با همکاری مسعود فردمنش آلبوم حکایت را منتشر کرد و با این آلبوم رسماً فعالیت‌های خوانندگی خود را تا به امروز ادامه داده است.

درخواست مردم و کمپانی ها بعد از آلبوم «حکایت» و استقبال پرشوری که از آن صورت گرفت ، باعث شد که او حرفه ی خوانندگی را ادامه دهد و علاوه بر آلبوم فرنگیس ١٦ آلبوم دیگر نیز روانه ی بازار موسیقی نماید که این آلبوم ها شامل : «خواب بارون» ، «حکایت» ، «تاک» ، «قصه گل و تگرگ» ، «شهر خورشید» ، «قصه امیر» ، «هوای خونه» ، «قاب شیشه ای» ، «شکوفه های کویری» ، «حادثه» ، «نقاب» ، «بی سرزمین تر از باد» ، «روزهای بی خاطره» ، «غروب تا طلوع» ، «رگبار » و «یادگاری» هستند. سیاوش قمیشی خوانندگی را بسیار دیر شروع کرد و در یکی از مصاحبه هایش در این مورد گفت که زیاد از شغل خوانندگی یا لااقل در حد میکروفون بدست گرفتن و زنده اجرا کردن خوشش نمی آید ولی به خاطر طرفدارانی که منتظر شنیدن صدای وی هستند به ارائه ی کنسرت می پردازد.

سیاوش در این سال‌ها برای خوانندگان مختلفی همچون عارف ، امیر رسایی ، ابی ، داریوش ، رامش ، بتی ، افشین مقدم و دیگران آهنگسازی کرد. در سال ۱۳۵۶ (1977) موسیقی فیلم بوی گندم با کارگردانی امیر مجاهد و فرزان دلجو به او سپرده شد. همچنین سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران آهنگسازی برای موزیک پخش بازی‌های جام جهانی فوتبال ۱۳۵۷ (1978) آرژانتین را به او سپرد.

سیاوش قمیشی عاشق فصل پاییز و باران و گل‌ها و درخت‌ها و حیوانات است. در اکثر آثار او این عناصر نیز به چشم می‌خورند. او بیش از هر چیز عاشق حرفه ی آهنگسازی و کار در استودیو است. او به نقاشی و نویسندگی نیز علاقمند است اما هیچگاه در این دو عرصه فعالیتی نداشته است. او در خانه خودش گلدان‌هایی دارد که بسیار به آن‌ها می‌رسد و آن‌ها را دوست دارد. همچنین به سگ‌ها و گربه‌ها بسیار علاقه دارد. سیاوش قمیشی غم را به خاطر عمق زیادش دوست دارد اما بر خلاف فضای غمناک بیشتر آهنگ‌هایش، انسانی شاد، امیدوار و شوخ‌ طبع است. او حال و هوای آهنگ‌هایش را ناشی از شعر آن‌ها می‌داند. او سادگی و صداقت را از ویژگی‌های موسیقی و خصوصیات رفتاری خودش می‌داند. سیاوش بیشتر وقت خود را در خانه می‌گذراند. شب‌ها تا دیروقت بیدار است و به موزیک گوش کردن و کتاب خواندن و ساز زدن (بیشتر به شکل بداهه نوازی) مشغول است.

اصولا سیاوش قمیشی چندان ارتباط نزدیکی با خانواده ی خود ندارد. چندین سال پیش شایعه شده بود که او برای بازگشت به ایران به دولت جمهوری اسلامی نامه ای نوشته است اما بعد از مصاحبه ای این موضوع را تکذیب کرد و شرط خودش را برای بازگشت به ایران آزادی عمل برای انجام کارها و هم چنین کنسرت هایش عنوان نمود و بازگو کرد که از طرف دست اندرکاران پیشنهاداتی برای خواندن در جزیره ی کیش داشته است اما این پیشنهاد را رد کرده و از خواندن در آن جا صرف نظر کرده است .

سیاوش قمیشی علاقه دارد تا او را بیشتر به عنوان آهنگساز بشناسند تا خواننده . هر گاه شعر جدیدی به او میرسد و آهنگ زیبایی روی آن قرار می دهد بیشترین لذت را می برد و دوست دارد اگر آهنگساز نبود شاعر یا نقاش می شد. روزی چند ساعت موزیک گوش می دهد ، پیانو می زند و کتاب می خواند. علاقه ی زیادی به چائی بعد از ظهر ، نگهداری و پرورش گیاهان و همچنین گربه ی سیاهش موسول دارد. هیچ شخصی بالاتر از موسیقی او وجود ندارد و می تواند با موزیکش بدون هر شخصی به زندگی بپردازد. به گفته ی خودش او به هیچ وجه اهل تجملات نیست و بسیار کم از کروات استفاده می کند. آرزوی او بازگشت به ایران و بازدید از وطن خویش است.

سیاوش قمیشی اولین هنرمند ایرانی است که توانسته است برای خود هم ترانه بگوید، هم آهنگسازی کند و هم خواننده آن باشد. سیاوش قمیشی تا سالیان سال چه در ایران و چه در خارج از ایران هیچگاه قصد خواننده شدن به زبان فارسی را نداشت و یکی از دلایل وقفهٔ طولانی و چندین ساله بین آهنگ‌ها و آلبوم‌های او تا قبل از سال ۱۳۷۱ (1992)، یعنی مجموعه آهنگ‌های عروسک شب، آلبوم فرنگیس و آلبوم خواب بارون، همین مسئله بوده است. او حرفهٔ خوانندگی را بطور جدی در سال ۱۳۷۱ زمانی که ۴۷ سال داشت با آلبوم حکایت شروع کرد.

او همواره پیگیر موسیقی روز دنیاست و به موسیقی‌های معتبر و روز دنیا گوش می‌دهد و همانگونه که خود می‌گوید سعی می‌کند تا قسمت‌های خوب آن موسیقی‌ها را در موسیقی خود پیاده کند و سعی در ارائه کارهایی با کیفیت بالا دارد. این مسئله در دو آلبوم نقاب و بی سرزمین تر از باد نیز اتفاق افتاد و سیاوش قمیشی این دو آلبوم را بر موزیک بسیاری از خوانندگان در داخل ایران تأثیرگذار می‌داند. سیاوش قمیشی تاکنون به سبک‌های راک ، پاپ ، ترنس ، هاوس و پراگرسیو ترنس موسیقی ساخته و خوانده است و همانگونه که در وبسایتش آمده به عنوان پدر موسیقی ترنس در ایران شناخته می‌شود.

سیاوش قمیشی با ترانه‌سرایان و تنظیم‌کنندگان خوب و جوان مقیم ایران همکاری نزدیکی دارد. در وب‌سایت او قسمتی برای فرستادن ترانه وجود دارد تا هر کسی بتواند از این طریق ترانه خود را ارسال کند. این ترانه‌های ارسالی که تعداشان بسیار زیاد می‌باشند توسط سیاوش قمیشی بررسی شده و ممکن است بهترین‌های آن‌ها برای تک‌آهنگ‌های جدید انتخاب شوند.

سیاوش قمیشی، آن دسته از خوانندگانی را که شبیه به او می‌خوانند دوست دارد و از آنها ناراحت نمی‌شود. چون این موضوع را نشان دهندهٔ علاقه و توجه آن‌ها به سبک خودش می‌داند. اما به آنها توصیه می‌کند تا شخصیت هنری و خلاقیت خودشان را داشته باشند و از شبیه کار کردن و کپی کاری پرهیز کنند تا پیشرفت کنند. سیاوش قمیشی در زمینه موسیقی رپ ، سروش لشگری با نام هنری هیچ‌کس را به عنوان یکی از بهترین‌های ایران از نظر طرز اجرای فنی صحیح این موسیقی معرفی کرده است. سیاوش قمیشی در سال‌های اخیر به دلیل مشکلات اقتصادی که برای کمپانی‌های پخش موسیقی در آمریکا به وجود آمده است، مانند بسیاری از خوانندگان دیگر ایرانی ساکن آمریکا، به ساختن تک آهنگ به فاصلهٔ هر چند ماه یک بار روی آورده است.

سیاوش قمیشی بارها از زندگی در شهر شلوغ لس آنجلس انتقاد کرده است و قصد مهاجرت از لس آنجلس به شهری دیگر برای سکونت داشته است ، بعد از سال های طولانی ماندن در لس آنجلس (در سال ۱۳۸۵ - 2006) شمسی تصمیم گرفت آمریکا را به قصد اروپا ترک کند و راهی آلمان و (تحقیقا) در روستایی به نام Akhen ساکن شود. او علت این تغییر مکان ناگهانی را دوری از محیط مسموم و ناجالب لس آنجلس و رسیدن به آرامش بیشتر عنوان کرد. در ادامه باز هم به دلایل گوناگون آنجا را مناسب زندگی ندید و به لس آنجلس برگشت. بسیاری از ترانه‌هایی که سیاوش قمیشی، آهنگسازی آن‌ها را بر عهده داشته است، دارای تنظیم متفاوتی نسبت به دیگر آهنگ‌های ایرانی هم‌زمان خود بوده‌اند. او تا به حال تنظیم بسیاری از آهنگ‌هایی را که برای خود و دیگران ساخته است به افرادی غیر ایرانی و مورد تأیید خود سپرده است. نظیر آلبوم هوای خونه برای خود و آلبوم ستاره‌های سربی برای ابی که تنظیم هر دو آلبوم را به استیو مک کرام (موزیسین آمریکایی) سپرده است. حال و هوای موسیقی راک ، جاز ، بلوز ، هاوس ، ترنس و جدیدا چیل اوت (محبت و پوچ) و پراگرسیو ترنس در بسیاری از کارهای او مشهود است.
سیاوش قمیشی خود را با موسیقی روز دنیا همگام می‌کند و آثارش را مطابق با استانداردهای روز دنیا عرضه می‌کند. موسیقی او حس و حال و فضای خاص خود را دارد. او برای بسیاری از خوانندگان پاپ ایران آهنگسازی کرده است و اکثر این آهنگ‌ها با محبوبیت از طرف مردم مواجه شده‌اند.

DIAKOUدیاکو