گیتار چیست؟

از نظر نحوه تقویت صدا گیتارها به دو دسته بزرگ گیتار آکوستیک و گیتار برقی و چند دسته کوچک‌تر تقسیم می‌شوند.

* گیتار آکوستیک گیتاری است که وسیله‌ای جز بدنه آن صدای سیم‌ها را تقویت نمی‌کند.
o گیتار کلاسیک
o گیتار موسیقی محلی یا گیتار فولادی که سیم‌های فولادی دارد.
o گیتار فلامنکو
o گیتار آکوستیک جاز
* گیتار برقی
o گیتار برقی جاز


تاریخچه گیتار کلاسیک

تاريخچه گيتار کلاسيک گرچه گيتاری که امروزه آنرا ميشناسيم ساز نسبتا جوانی است تاريخچه آن از هزاران سال قبل حکايت ميکند.ايرانيان عبری ها و برخی اقوام کهن ديگر نيز دارای آلات موسيقی زهی بوده اند که توسط مضراب نواخته ميشدند ودر سال ۷۷۱ يعنی در جريان اشغال اسپانيا توسط مورها سازی به نام -ربک Rebec - وارد اين سرزمين شد.

طی سالهای بعد گيتار دستخوش تغييرات گوناگونی شد تا اينکه بالاخره در اواخر قرن هجدهم به شکل امروزی آن که دارای ۶ سيم ميباشد در آمد . حتی کمی قبل در قرن۱۷ گيتارهای متداول کوچکتر و دارای ۴ يا ۵ سيم بودند . در اوايل قرن۱۹ شخصيتهای برجسته متعددی در اسپانيا و ايتاليا ظهور کردند که جهت معرفی گيتار به عنوان يک ساز ارکستری معتبر از هيچ کوششی دريغ ننمودند.مهمترين اين افراد فرناندو سورFernando sor بود که در سال ۱۷۷۸ در بارسلون بدنيا آمد.

سور که در سال ۱۸۳۹ در گذشت تمام دوران زندگی خويش را صرف اجرای کنسرت تدريس و همچنين ساخت قطعات پيچيده و دشواری می باشند که امروزه بيشتر نوازندگان گيتار در کنسرتهای خود آنها را اجرا مينمايند. او بقدری مستعد و دارای چنان جايگاه والايی در جهان موسيقی بود که فتيس Fetis -منتقد بزرگ فرانسوی او را بتهوون گيتار لقب داد. از ديگر شخصيتهای ممتاز و معاصر سور -دوست و همنواز او در دوئت ها-دايو نيسيو آگوادوDionisio Aguado بود. 

وی که در سال ۱۷۸۴ در مادريد و متوفی در ۱۸۴۹ ميباشد فطعات کوتاه و تمرينهای جذاب متعددی از خود بجا گذارده است.ديگر شخصيتهای برجسته خمدوره با سور عبارتند از فرديناندو کارولی (۱۸۵۳-۱۷۹۲)-متنو کارکاسی(۱۸۴۱-۱۷۷۰)ومائورو جوليانی(۱۸۲۸-۱۷۸۱) که همگی ایتالیایی بوده اند همه آنها اساتیدی بوده اند که باعث استغنای گنجینه گیتار شده اند و از آن مهمتر اینکه برای پیشرفت وترقی این ساز اقدام به نگارش رووشهای آموزشی نمودند. متاسفانه پس از اين دوره محبوبيت گيتار کاسته شد و اين عدم محبوبيت کماکان ادامه يافت تا بالاخره در اواخر قرن ۱۹ به همت فرانسيسکو تارگا در اسپانيا و آگوستين باريوس در آمريکای جنوبی اين ساز دگر بار ارزشهای والای خود را بازيافت. 

گرچه تارگا (۱۹۰۹-۱۸۵۴) در خانواده ای فقير به دنيا آمده بود به سبب عشق فراوانی که به اين ساز داشت موفق شد با غلبه بر دشواريهای بسيار به چنان نوازنده چيره دست و آهنگساز بزرگی بدل گردد که امروزه نوازندگان گيتار تکنيکهای نوينی را که او پايه گذاری کرده است به خدمت ميگيرند. باريوس از نوابغی بود که کارهای تارگا را هم از نظر تکنيکی و هم از نظر آهنگسازی گسترش داد و بدليل قابليتهای نوازندگی فوق العاده اش به پاگانينی گيتار شهرت يافت جالب است بدانيد که او اولين نوازنده گيتاری بود که آثارش بر روی صفحات گرامافون ظبط شد. در نيمه قرن ۲۰ يکی از شاگردان تارگا به نام ميگونل ليوبت راه استادش را پيش گرفت و خود او نيز بطور غير مستقيم بر کارهای آندره سگوويا تاثير گذارد.

آندره سگوويا(متولد ۱۸۹۴): undefined در طی ۷۰ سال فعاليت خستگی نا پذير چنان اعتباری به گيتار بخشيد که امروزه گيتار به يک ساز کلاسيک کاملا جدی بدل شدهاست. و نوازندگان برجسته گيتار کلاسيک که امروزه مطرح هستند : آلريو دياز - جان ويليامز - جوليان بريم - پپه رومرو و پارکنینگ و ....